Gruba Patty i inne plagi – Insatiable Netflix4 min. czytania

Nie wiem jak blisko jesteście z Netflixem, ale zdaje się, że skutecznie zastępuje w wielu polskich domach telewizję publiczną. To ten rodzaj abonamentu, który raczej płacimy bez bólu. Piszę raczej, bo są przecież ludzie cieszący się z tego, że z miesiąca na miesiąc oszukują system kupując na Allegro lewe konto za 4 zł. Nie mam im nic do powiedzenia. Może jestem z innego świata, ale uważam, że jeśli za swoją pracę oczekujesz uczciwej zapłaty, a jednocześnie chwalisz się niepłaceniem innym za ich ciężką pracę, to… sam sobie odpowiedz kim jesteś.

Wróćmy jednak do netfliksa. Robi dużo seriali. W takim gąszczu produkcji pojawiają się te świetne, te gorsze, oraz takie, które powstać nie powinny. Jednym z takich wątpliwych arcydzieł, które nigdy nie powinny powstać jest Insatiable. Serial o grubej Patty, która odkrywa życie na nowo, uprzednio zgubiwszy kilkadziesiąt kilo. Serial, którego jeszcze nie ma, a który już napsuć krwi działaczom plus size i body positive jak internet długi i szeroki. I tak daleko jak sięga Netflix.

Przybij piątkę stereoptypom

Historia o grubej dziewczynie, która od przymusowego zadrutowania szczęki chudnie, staje się popularna w szkole i wywiera zemstę na dręczących ją wcześniej kolegach jest utkana z grubych nici stereotypów dotyczących grubych ludzi (sic).

Na podstawie trailera, który w każdej chwili możecie sobie obejrzeć TU, Insatiable okazuje się być zbiorem wszystkiego, co złe w kwestii przedstawienie grubego bohatera opowieści:

1- mamy tu grubaskę graną przez szczupłą aktorkę noszącą kostium grubasa

Lubię jego angielską nazwę fat suit, nie znoszę konceptu. W ostatnim czasie duże kontrowersje wzbudził angaż Scarlett Johansson do transpłciowej roli w produkcji „Rub & Tug”. Na skutek głosów płynących ze środowisk LBGTQ+ zrezygnowała, uznając że rolę powinien dostać transpłciowy aktor/ka. Widzicie podobieństwo?

2- mamy tu stereotyp o grubym, który dręczony pragnie zemsty i nie potrafi się w życiu bez tej zemsty odnaleźć

Bo zrobienie porządku w swojej głowie i przebaczenie są takie… nie widowiskowe. Nikt nikogo nie polewa wódką i nie podpala. Nuuuda!

3- mamy tu stereotyp mówiący o tym, jak zrzucenie wagi magicznie odmienia całe życie

Wystarczy zmienić ten jeden, jedyny parametr i PUF! Magia wyrywa nas z Radomia prosto do mitycznego Eldorado, gdzie wszystkie nasze problemy rozwiązują wróżki.

4- mamy tu stereotyp przekonujący, że tylko szczupła osoba może wieść szczęśliwe życie w otoczeniu osób które kocha

Gruba o takim życiu może Ci najwyżej pomarzyć. Nikt z nas nie zna przecież ani jednej szczęśliwej osoby, która do tego jest gruba. Żadnego pasjonata, społecznika, człowieka interesu. Null.

5- mamy tu stereotyp podpowiadający, że żeby schudnąć wystarczy przestać jeść

Kultura Diety chichocze w kułak z wysokości swojego medialnego tronu. Katujcie się dalej, mówi, wyzwoli Was tylko dieta cud!

Marzy mi się, że sposób postrzegania grubych ludzi na ekranach, tych dużych i małych, kiedyś się wreszcie zmieni. I to tak NAPRAWDĘ. Że przestaną nas grać szczupli aktorzy poprzebierani za grubasów. Czy tylko ja uważam to za obraźliwe? Ok, można tu przywołać ‚This is Us’, serial w którym jedną z głównych ról grała gruba naprawdę Chrissy Metz, ale warto sobie wtedy przypomnieć, że żeby dostać tę rolę, musiała zakontraktować, że w trakcie zdjęć schudnie.

Czy naprawdę po tylu latach świetności okazuje się, że producentom i scenarzystom zaczęło brakować pomysłów? Czy o grubych ludziach nie można opowiadać inaczej?

Oczywiście zdaję sobie sprawę z tego, że operowanie stereotypem jest łatwiejsze. Prościej jest opowiedzieć historię zwycięstwa nad sadłem – a przecież kto by nie chciał tak spektakularnie schudnąć, prawda? Nie. Nie prościej – ten koncept jest absolutnie obraźliwych. Dla wszystkich po równo, twórców i widzów, nawet jeśli nie są tego w tej chwili świadomi.

Mściwa Patty musi umrzeć

Początek trailera Insatiable jest boleśnie znajomy. Rozwinięcie go w koncept dramatycznej utraty wagi i zemsty jest bardzo szkodliwy. Która z Was, z ręką na sercu i pod przysięgą na własne świętości, nie marzyła o tym, żeby to właśnie taki scenariusz przypadł jej w udziale?

No i właśnie dlatego jest to produkcja skrajnie szkodliwa. Zamiast uczyć nas pracować nad sobą tu i teraz, zabiera w stronę urojonego świata zemsty serwowanej na chudo. Zdaję sobie sprawę, że w rozrywce nie zawsze chodzi o morał, ale będę się upierać przy swoim: zaszczepianie młodym ludziom złych wzorów w kwestiach, o których nikt z nimi nie rozmawia to jest droga donikąd.

Serial o wielkiej przemianie Grubej Patty nie powinien się zdarzyć. Tak samo, jak nie powinno się zdarzyć dręczenie bardzo młodego człowieka z powodu jego odmienności.

Chcę ich krzywdzić tak jak oni mnie krzywdzili.

Bądź podstępna.

Bądź szalona.

Bądź bezwzględna.

To nie są rzeczy, które chciałabym powiedzieć młodszej, udręczonej życiem szkolnym sobie.

A Wy?